Udhëzuesi i të Drejtave të Njeriut
Askush nuk mund tё ndiqet ose tё ndёshkohet pёr njё vepёr për të cilën ai ёshtё dёnuar ose liruar njёherё nё pёrputhje me ligjin dhe procedurёn penale tё çdo vendi.
E drejta për të mos u gjykuar ose dënuar dy herë 1. Askush nuk mund të ndiqet ose të dënohet penalisht nga juridiksioni i të njëjtit Shtet për një vepër për të cilën ai më parë ka qenë shpallur i pafajshëm ose dënuar me një vendim gjyqësor të forms së prerë, në përputhje me ligjin dhe procedurën penale të atij Shteti. 2. Dispozitat e paragrafit të mësipërm nuk pengojnë rihapjen e procesit, në përputhje me ligjin dhe procedurën penale të Shtetit të interesuar, në rast se fakte të reja ose të zbuluara rishtazi, ose një mangësi themelore në procedimet e mëparshme janë të një natyre të tillë që mund të cenojnë vendimin e dhënë. 3. Asnjë derogim nuk lejohet për këtë nen në përputhje me Nenin 15. të Konventës
1. Askush nuk mund të ndiqet dhe të dënohet për vepër penale për të cilën është liruar ose për të cilën është dënuar me vendim të formës së prerë të gjykatës, përkatësisht nëse procedura penale kundër tij është pushuar me vendim të formës së prerë të gjykatës ose aktakuza është refuzuar me vendim të formës së prerë të gjykatës.
2. Me përjashtim të rasteve kur me këtë Kod është paraparë ndryshe, vendimi gjyqësor i formës së prerë mund të ndryshohet me mjete të jashtëzakonshme juridike.
3. Nenet 1 dhe 2 të Kodit Penal zbatohen përshtatshmërisht
1. Ekstradimi nuk lejohet nëse është dhënë një vendim i formës së prerë nga organet gjyqësore vendore kundër personit të kërkuar për veprën apo veprat penale për të cilat kërkohet. Ekstradimi mund të lejohet nëse organet gjyqësore vendore kanë vendosur të mos fillojnë ose të ndërpresin procedurën gjyqësore në lidhje me veprën apo veprat e njëjta penale.
2. Ekstradimi nuk lejohet nëse është dhënë vendim i formës së prerë nga organet gjyqësore të një shteti të tretë kundër personit të kërkuar për veprën ose veprat penale për të cilat kërkohet ekstradimi dhe nëse ekziston një marrëveshje ndërkombëtare mes Republikës së Kosovës dhe atij shteti për njohjen dhe ekzekutimin e ndërsjellë të vendimeve penale
Më 27 maj 2014, Dhoma e Madhe e Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut dha aktgjykimin e saj në çështjen Marguš kundër Kroacisë. Kërkuesi, i cili kishte shërbyer në Ushtrinë Kroate, ishte dënuar për krime lufte në 2007, pas një vendimi të mëparshëm në 1997 për t'i dhënë atij amnisti për këto krime. Një shumicë e Dhomës së Madhe u përqendrua në Nenet 2 dhe 3 të Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut (Konventa) dhe të drejtës së përgjithshme ndërkombëtare për të argumentuar se neni 4 i Protokollit Nr. 7 i Konventës (e drejta për të mos u gjykuar ose ndëshkuar dy herë ) ishte i pa zbatueshëm në këto rrethana dhe që pretendimi i ankuesit për këtë pikë ishte i papranueshëm. Dhoma e Madhe gjithashtu vendosi që nuk kishte pasur shkelje të nenit 6 të Konventës (e drejta për një gjykim të drejtë).
Sergey Zolotukhin v. Russia [GC], no. 14939/03, § 108, ECHR 2009: Gjykata në këtë rast ka gjetur se kërkuesi ishte i dënuar për "vepra të vogla" në procedurat administrative të cilat duhet të asimilohen në "procedurë penale" brenda kuptimit autonom të Konventës. Pasi dënimi i tij u bë "i formës së prerë", kundër tij u ngritën disa kallëzime penale. Prej tyre, një shumicë iu referua sjelljes së kërkuesit në periudha të ndryshme ose në lokacione të ndryshme. Sidoqoftë, akuza për "prishje të rendit" i referohej saktësisht të njëjtës sjellje si bindjen e mëparshme për "vepra të vogla të prishjes së rendit" dhe gjithashtu përfshinte të njëjtat fakte. Gjykata konsideroi se procedurat e ngritura kundër ankuesit sipas nenit 213 § 2 (b) të Kodit Penal në fjalë në thelb përbënin të njëjtin vepër si ajo për të cilën ai ishte dënuar tashmë me një vendim të formës së prerë sipas Nenit 158 të Kodit të kundërvajtjeve administrative. Prandaj, Gjykata konsideroi se ka pasur një shkelje të nenit 4 të Protokollit Nr. 7.